Teoria społecznego uczenia się Albert Bandura
Koncepcja "ucznia" może wydawać się płaska i pozbawiona niuansów, ale prawda jest taka, że ewoluowała ona z czasem. Wszakże jeśli zdobędziemy filozofię, nie ma łatwych odpowiedzi na żadne pytanie. O czym rozmawiamy, gdy mówimy o nauce? Czy fakt opanowania umiejętności lub poddania naszej zasługi samemu? Jaka jest natura procesu uczenia się i jakie czynniki w nim interweniują?
Na Zachodzie zwykle było uważają mężczyznę za jedyny motor procesu uczenia się : idea człowieka w poszukiwaniu cnoty (za zgodą odpowiedniego bóstwa). Następnie przybyli psycholodzy behawioralni i zrewolucjonizowali panoramę: istota ludzka przeszła od całkowitej odpowiedzialności za własny rozwój, stając się kawałkiem mięsa, który jest niewolnikiem zewnętrznych nacisków i procesów warunkowania.
W ciągu kilku lat odszedł od wierzenia w naiwną wolną wolę do trzymania ostrego determinizmu. Między tymi dwoma biegunami pojawił się kanadyjski psycholog, który mówił o uczeniu się w bardziej umiarkowanych kategoriach: Albert Bandura, myślący umysł za nowoczesnymi Teoria społecznego uczenia się (TAS).
Teoria społecznego uczenia się Albert Bandura: interakcja i nauka
Podobnie jak Lew Wygotski, Albert Bandura koncentruje się również na badaniach nad procesami uczenia się w interakcji między uczącym się a środowiskiem. A ściślej mówiąc, między uczniem a środowiskiem społecznym. Podczas gdy psychologowie behawioralni objaśniali zdobywanie nowych umiejętności i wiedzy poprzez stopniowe podejście oparte na kilku wzmocnionych próbach, Bandura próbował wyjaśnić, dlaczego badani od siebie uczą się, jak ich poziom wiedzy daje skok jakościowy ważne w pewnym momencie, bez potrzeby wielu prób. Klucz znajduje się w słowie "społecznym" zawartym w TAS.
The behawioryzm, mówi Bandura, nie doceniać wymiaru społecznego zachowania redukującego go do schematu, zgodnie z którym jedna osoba wpływa na drugą i powoduje, że mechanizmy asocjacji zostają uwolnione w drugim. Ten proces nie jest interakcją, ale raczej wysyłaniem pakietów informacji z jednego organizmu do drugiego. Z tego powodu proponowana przez Bandurę Teoria Społecznego Nauczania obejmuje czynnik behawioralny i czynnik poznawczy, dwa składniki, bez których nie można zrozumieć związków społecznych.
Uczenie się i wzmacnianie
Z jednej strony, Bandura przyznaje, że kiedy się uczymy, jesteśmy związani z pewnymi procesami warunkowania i pozytywnym lub negatywnym wzmocnieniem. W ten sam sposób uznaje, że nasze zachowanie nie może zostać zrozumiane, jeśli nie uwzględnimy aspektów naszego środowiska, które wywierają wpływ na nas w postaci zewnętrznych nacisków, jak powiedzieliby behawioryści.
Środowisko
Oczywiście, aby społeczeństwo istniało, choćby małe, musi istnieć kontekst , przestrzeń, w której wszyscy jej członkowie istnieją. Z kolei przestrzeń ta warunkuje nas w większym lub mniejszym stopniu przez prosty fakt, że jesteśmy do niej wrzuceni.
Trudno się z tym nie zgodzić: nie można sobie wyobrazić, żeby piłkarz uczył się grać sam, w wielkiej próżni. Gracz ulepszy swoją technikę, widząc nie tylko najlepszy sposób na zdobywanie bramek, ale także czytając reakcje kolegów z drużyny, sędziego, a nawet publiczności. W rzeczywistości prawdopodobnie nie zacząłby interesować się sportem, gdyby nie presja społeczna. Wiele razy to inni stanowią część naszych celów edukacyjnych.
Czynnik poznawczy
Jednak Bandura przypomina nam, musimy również wziąć pod uwagę drugą stronę medalu teorii społecznego uczenia się: czynnik poznawczy , Uczeń nie jest biernym podmiotem, który bez uczuć uczestniczy w ceremonii swojej nauki, lecz aktywnie uczestniczy w tym procesie, a nawet oczekuje rzeczy od tego etapu formacji: ma oczekiwania. W kontekście uczenia się interpersonalnego jesteśmy w stanie przewidzieć nowatorskie wyniki naszych działań (słusznie lub niesłusznie), a zatem nie jesteśmy całkowicie zależni od warunkowania, które opiera się na powtórzeniu. To znaczy: jesteśmy w stanie przekształcić nasze doświadczenia w oryginalne akty w oczekiwaniu na przyszłą sytuację, która nigdy wcześniej nie miała miejsca.
Dzięki procesom psychologicznym, których behawioryści nie zadali sobie trudu, wykorzystujemy ciągłe wprowadzanie danych wszystkich typów, aby dokonać jakościowego kroku naprzód i wyobrazić sobie przyszłe sytuacje, które jeszcze się nie pojawiły.
Nauczanie wikariatu
Punktem kulminacyjnym aspektu społecznego jest nauczanie zastępcze zauważony przez Bandurę, w którym organizm jest w stanie wyciągnąć wnioski z obserwacji tego, co robi inny. W ten sposób jesteśmy w stanie nauczyć się, wykonując coś, co trudno zmierzyć w laboratorium: obserwację (i uwagę), z jaką podążamy czyimiś przygodami. Czy pamiętasz polemiki, które są okresowo wypuszczane na temat wygody lub braku oglądania przez dzieci pewnych filmów lub seriali telewizyjnych? Nie są odosobnionym przypadkiem: wielu dorosłych uważa, że jest to kuszące Rzeczywistość pokazuje rozważając zalety i wady tego, co dzieje się z uczestnikami ostatniej edycji.
Uwaga: mnemoniczna sztuczka do zapamiętania zastępczego treningu, o którym mówi Bandura, to marnować węże lub "projekcje", które wychodzą z oczu pana Zastępczego teledysku, w którym również pojawia się wiele oczu i wiele dziwnych rzeczy.
Średnioterminowy
W skrócie, Bandura wykorzystuje swój model teorii społecznego uczenia się, aby przypomnieć nam, że jako stażyści w ciągłym treningu ważne są nasze prywatne i nieprzewidywalne procesy psychologiczne. Jednakże, chociaż są one tajne i należą wyłącznie do nas, te procesy psychologiczne mają pochodzenie, które po części jest społeczne. Właśnie dzięki naszej zdolności postrzegania się w zachowaniu innych, możemy to zrobić decyduj co działa, a co nie działa .
Ponadto te elementy uczenia się służą budowaniu osobowości każdego człowieka:
"Teoria osobowości Alberta Bandury"Jesteśmy w stanie przewidzieć, co dzieje się z innymi, w ten sam sposób, w jaki fakt życia w środowisku społecznym powoduje, że myślimy o pewnych celach nauczania, a nie o innych.
Odnośnie naszej roli stażystów jest jasne: nie jesteśmy samowystarczalnymi bogami ani automatami .
