Paradoks Salomona: nasza mądrość jest względna
Król Salomon słynie z osądu z pragmatyzm i mądrość , W rzeczywistości jest biblijny epizod, który mówi, jak dobry król zdołał poznać prawdę w przypadku, w którym dwie matki kwestionują dziecko, przypisując każdemu z nich macierzyństwo tego samego. Jednakże król żydowski okazał się tak nieręczny w zarządzaniu Prawem Jahwe, aby zachować swoje królestwo.
Salomon doszedł do wniosku, że pozwalając sobie na własne motywacje i chciwość wielkich luksusów degraduje królestwo Izraela, które zakończyło się podziałem pod panowaniem jego syna. Ten etap zamazał formę królestwa, ale także pokazał negatywny wpływ subiektywnych impulsów na problemy, które wymagają bardziej racjonalnej analizy. Właśnie z tej dialektyki między obiektywnością a subiektywnością wiąże się tzw Paradoks Salomona .
Zobaczmy, z czego składa się.
Solomon nie jest w tym odosobniony
Trudno wyśmiewać Salomona z powodu jego braku oceny. Równie normalne jest dla nas poczucie, że jesteśmy znacznie lepsi w udzielaniu porad niż w podejmowaniu dobrych decyzji, których wynik wpływa na nas. To tak, jakby w momencie, w którym pojawił się problem, straciliśmy zdolność racjonalnego radzenia sobie z nim. Zjawisko to nie ma nic wspólnego z karmai nie musimy też szukać wyjaśnień ezoterycznych.
Jest to tylko wskazówka, że dla naszego mózgu, rozwiązywanie problemów, w których coś jest zagrożone, wynika z logiki innej niż ta, którą stosujemy do problemów, które postrzegamy jako obce ... chociaż to powoduje, że podejmujemy gorsze decyzje. Ta tendencja do niedawnego odkrycia jest nazywana Paradoks Salomonalub Paradoks Salomona, w odniesieniu do (mimo wszystko) mądrego żydowskiego króla.
Nauka bada Paradoks Salomona
Igor Grossman i Ethan Kross , z University of Waterloo i University of Michigan, zostały zlecone w celu ujawnienia Paradox Salomona. Badacze ci poddali eksperymentom proces, dzięki któremu ludzie są bardziej racjonalni, jeśli chodzi o doradzanie innym ludziom, kiedy decydując się na nas, co zrobić w problemach, które nas spotykają. W tym celu wykorzystano serię ochotników ze stabilnym partnerem i poprosiliśmy, aby wyobrazili sobie jeden z dwóch możliwych scenariuszy.
Niektórzy ludzie musieli sobie wyobrażać, że ich partner był niewierny, podczas gdy w przypadku drugiej grupy osoba, która była niewierna, była partnerem swojego najlepszego przyjaciela. Następnie obie grupy musiały zastanowić się nad tą sytuacją i odpowiedzieć na serię pytań związane z sytuacją pary dotkniętej sprawą niewierności.
Łatwiej jest myśleć racjonalnie o tym, co nas nie dotyczy
Pytania te zostały zaprojektowane w celu zmierzenia, w jakim stopniu sposób myślenia osoby konsultowanej był pragmatyczny i skoncentrowany na jak najlepszym rozwiązaniu konfliktu. Na podstawie tych wyników można było zweryfikować, w jaki sposób osoby należące do grupy, które musiały wyobrazić sobie niewierność ze strony partnera, uzyskały znacznie niższe wyniki niż pozostała grupa. Krótko mówiąc, ci ludzie byli mniej zdolni do przewidywania możliwych wyników, brali pod uwagę punkt widzenia niewiernej osoby, rozpoznawali ograniczenia własnej wiedzy i oceniali potrzeby drugiej osoby. W ten sam sposób potwierdzono, że uczestnicy byli w stanie lepiej myśleć pragmatycznie, gdy nie byli bezpośrednio zaangażowani w tę sytuację.
Ponadto Paradoks Salomona był obecny w takim samym stopniu u obu młodych dorosłych (od 20 do 40 lat) jak u osób starszych (od 60 do 80 lat), co oznacza, że jest to bardzo trwałe nastawienie i że nie jest korygowane z wiekiem.
Jednak Grossmann i Kross pomyśleli o sposobie na naprawienie tego błędu. Co jeśli ludzie, z którymi się konsultowano, próbowali zdystansować się psychicznie od problemu? Czy można pomyśleć o czyimś niewierności? jakby żył przez trzecią osobę? Prawda jest taka, przynajmniej w kontekście eksperymentalnym. Ludzie, którzy wyobrażali sobie niewierność partnera z perspektywy innej osoby, byli w stanie zapewnić lepsze odpowiedzi w czasie pytań. Ten wniosek jest najbardziej interesujący nas w naszych codziennych sprawach: aby podejmować mądre decyzje, trzeba tylko postawić się na miejscu względnie neutralnego "opiniotwórcy" .
Zewnętrzny obserwator
Krótko mówiąc, Grossmann i Kross eksperymentalnie wykazali, że nasze przekonania na temat znaczenia "neutralnego obserwatora" są zakorzenione w czymś, co istnieje: predyspozycje do mniej racjonalnego działania przed problemami społecznymi, które nas dotykają , Podobnie jak król Salomon, jesteśmy w stanie dokonywać najlepszych osądów z roli charakteryzującej się dystansem, ale kiedy przychodzi kolej na grę w karty, łatwo możemy stracić tę sprawiedliwość.
Bibliografia:
- Grossmann, I. i Kross, E. (2014). Odkrywanie paradoksu Solomona: Dystans własny Eliminuje asymetrię w sobie samym w mądrym rozumowaniu o bliskiej relacji między młodszymi i starszymi osobami dorosłymi.Nauka psychologiczna, 25 (8), pp. 1571 - 1580.
