Wykonywanie ojcostwa: skruszone matki i ojcowie?

Niedawno świadectwa matek i ojców zwiększyły się z większą częstotliwością, która, mimo kochania swoich dzieci ponad wszystko, dziś poważnie kwestionuje, czy podjęliby taką samą decyzję, gdyby mogli cofnąć się w czasie.

Z czym może wynikać ta zmiana perspektywy? Jakie czynniki mogą wspierać takie roszczenia?

Bycie rodzicem: jakie implikacje masz dzisiaj?

Ojcostwo staje się zbiorem doświadczeń i silnych zmian charakteru zarówno na poziomie osobistym (indywidualnym), jak i rodzinnym (systemowym), które mają miejsce w pewnym okresie czasu od momentu poznania przyszłego dziecka do dwóch kolejnych lat. do narodzin tego, około.

W tym stosunkowo krótkim czasie występuje wiele zdarzeń, które mogą być źródłem stresu emocjonalnego dla przyszłego rodzica. Z tego powodulub mówić o przejściu lub kryzysie cyklu rodzinnego .

Chociaż ogólnie rzecz biorąc, zadowolenie z tej nowej roli może zrekompensować równowagę wynikającą ze stresorów, te ostatnie mają duże znaczenie i implikują odpowiednie zarządzanie adaptacyjne, które uniemożliwia doświadczenie nowego etapu jako rodzica. matka w problematyczny sposób Wśród tych czynników można wyróżnić: czas i wysiłek poświęcony opiece nad dzieckiem, zmianę relacji małżeńskiej, trudność w pogodzeniu różnych ról wykonywanych przez każdą osobę (zawodową i / lub osobistą), zmianę harmonogramów i codziennych zajęć, wzrost rodzinnych wydatków ekonomicznych lub wzrost złożoności relacji rodzinnych, które zaczynają być rozumiane jako systemy dwójkowe (związek między parą) a systemami triadycznymi (relacje ojciec-matka-dziecko).

Przejście do ojcostwa lub macierzyństwa: istotne zmiany

Między procesami zmiany a ciągłością przejścia do ojcostwa / macierzyństwa można wyróżnić adaptacje zarówno indywidualnie, jak i małżeńsko. Wśród tych pierwszych znajdują się zmiany w codziennych nawykach (które odnoszą się do ograniczenia i zmiany wzorców snu, indywidualnego czasu wolnego i relacji interpersonalnych, nawyków seksualnych i dostępności ekonomicznej), konsekwencje dla tożsamości podmiot, jego koncepcja i samoocena wywodzą się z pojawienia się nowej roli ojca i matki oraz zarządzania przyjmowaniem ról płciowych, które mają tendencję do podkreślania wraz z przybyciem dziecka (zrozumienie matki jako głównego opiekuna i ojciec jako jedyny zwolennik ekonomiczny).

Z drugiej strony, istnieją również zmiany, choć o umiarkowanej intensywności, w związkach małżeńskich pod względem ustanawiania nowych nawyków i wspólnych działań (zasadniczo w zakresie wypoczynku i stosunków seksualnych) zmierzających do zapewnienia mniejszej satysfakcji niż poprzednio; organizacja zadań domowych i przejęcie ról rodzinnych (względnego oddziaływania); zmiany na poziomie zawodowym (bardziej wyraźne dla matki niż dla ojca) i redystrybucja czasu przeznaczonego na relacje rodzinne i przyjaźnie (wzrost w pierwszym i spadek w ostatnim).

Funkcja rodzinna: agent towarzyski

Aby osiągnąć ostateczny cel promowania zadowalającego rozwoju potomstwa, rodzinnemu scenariuszowi edukacyjnemu przypisuje się główne funkcje:

• Utrzymanie, stymulacja i wsparcie wśród członków rodziny, którzy koncentrują się odpowiednio na promowaniu zdolności fizycznych / biologicznych, poznawczo-opiekuńczych i społeczno-emocjonalnych.

• Strukturyzacja i kontrola , które są odpowiedzialne za regulację trzech poprzednich funkcji.

Te ostatnie mają istotne znaczenie, ponieważ dotyczą wszystkich dziedzin rozwoju dziecka; odpowiednia struktura przekładająca się na ustanowienie norm, rutyny i nawyków adaptacyjnych wpływa zarówno na uczące się i koncepcyjno-poznawcze rozumienie otaczającego świata, jak i na zdolność do pozostawania w zrównoważonym stanie społeczno-emocjonalnym w obliczu percepcji kontroli i stabilności środowisko, w którym współdziała on z dnia na dzień.

W związku z tym musi istnieć wyraźny konsensus między rodzicami, który pozwala na spójną i jednolitą transmisję wszystkich wspomnianych aspektów i ułatwia małym przewodnikom zachowanie i zestaw postaw lub wartości, które poprawiają ich przyszły dobrostan osobisty i społeczny.

Znaczenie porozumienia rodzicielskiego w przekazywaniu wartości

Osobliwości jądra rodzinnego stawiają go na uprzywilejowanej pozycji jako czynnik przekazujący wartości odnoszą się do ekspresji i odbioru uczuć, wielkości i jakości użytkowania w oznaczonym czasie między rodzicami i dziećmi, stałości systemu rodzinnego i czas i wola członków systemu rodzinnego w celu zapewnienia ogólnego rozwoju każdego członka.

Tak więc wartości są konceptualizowane jako zestaw ideałów poznawczych i behawioralnych na którą człowiek jest zorientowany w trakcie cyklu życia, który ma bardziej lub mniej stabilny charakter i prezentuje głównie subiektywny charakter. Można powiedzieć, że pojęcie to odnosi się do zbioru przekonań, które kierują tematem w osiąganiu kluczowych celów lub celów.

Rodzaje wartości

Rozróżnia się dwa rodzaje podstawowych wartości w zależności od funkcji przypisanej do każdego z nich.

• The wartości instrumentalne są one rozumiane jako kompetencje i służą osiągnięciu innych, bardziej transcendentalnych lub głębokich celów (tzw. wartości końcowe). Możemy mówić o wartościach kompetencji (takich jak zdolności wyobrażeniowe) i wartościach moralnych (takich jak uczciwość).

• Sekundy można podzielić na wartości osobiste (szczęście) lub wartości społeczne (sprawiedliwość).

Użyteczność wartości przekazywanych przez rodzinę

Wartości mają motywujący charakter, który zachęca jednostkę do wzmacniania poczucia własnej wartości i pozytywnego samopoznania oraz kompetencji społecznych. Rodzina, jako podstawowy czynnik towarzyszący, staje się podstawowym źródłem internalizacji i osiągania wartości u dziecka, ponieważ ułatwia to charakterystykę tego procesu, np. bliskość, komunikację emocjonalną i współpracę między różnymi członkami jądra rodziny.

W poznawaniu wartości należy brać pod uwagę zgodność między sobą, aw przypadku konfliktu między niektórymi z nich, należy wybrać, która pozwala na większe dostosowanie społeczne w oparciu o definicje przekonań danej rodziny.

Inne czynniki do rozważenia

Ale nie zawsze jest tak, że wartości, które rodzice chcą przekazać potomstwu, są przekazywane bezpośrednio, ale to wiele czynników może przeszkadzać w komplikowaniu tej początkowej woli , takich jak wpływ międzypokoleniowych relacji rodzinnych (dziadkowie - rodzice - dzieci) i relacji międzyludzkich w kontekście rówieśników lub uczniów, dynamiczny i zmieniający się charakter systemu rodzinnego w oparciu o przeżywane doświadczenia, cechy społeczno-ekonomiczne który przedstawia rdzeń rodziny lub styl edukacyjny wykorzystywany przez rodziców dla dzieci.

W ten sposób pierwotnie adaptacyjne wartości, które rodzice zamierzają przekazywać, są klasyfikowane jako te, które zwiększają rozwój osobisty (taki jak autonomia), relacje interpersonalne (takie jak tolerancja) oraz te, które ułatwiają pracę w szkole (np. Wytrwałość). Chociaż wszystkie są potencjalnie korzystne, czasami nie są prawidłowo przekazywane przez rodziców, co powoduje, że dzieci postrzegają je błędnie i nie można ich zinternalizować.

Wygląda na to jeden z wymienionych wyżej czynników, styl edukacyjny, odgrywa zasadniczą rolę w tym aspekcie , Tak więc rodzice, którzy wprowadzają w życie styl demokratyczny, to ci, którym uda się przekazać wartości bardziej wiarygodne niż wcześniej oczekiwano. Ta metodologia edukacyjna jest optymalna do tego celu, ponieważ zachęca do interakcji i uczestnictwa wszystkich członków rodziny, jest bardziej empatyczna, zrozumienia i bardziej dialogu niż inne bardziej odległe style edukacyjne.

Skutki stałej niezgody

Porozumienie między obojgiem rodziców w wymienionych punktach (przekazywanie wartości i zastosowane wytyczne edukacyjne) staje się czynnikiem decydującym o ostatecznym zachowaniu dziecka. Istnienie sporu rodzicielskiego w tych sprawach pogarsza pojawianie się konfliktów małżeńskich , które koncentrują się na sporze o to, jaką wartość lub styl edukacyjny przekazać jako priorytet, zamiast orientować się, aby uczyć dziecko wzoru właściwych zachowań. Rezultat tego jest znacznie szkodliwy dla rodziny jako całości, ponieważ dziecko nie internalizuje sposobu działania, ponieważ kryterium zmienia się w zależności od sytuacji.

Z drugiej strony wśród rodziców kształtuje się ujemna dynamika relacji w oparciu o dyskusję lub konkurencyjność na ostatecznie zastosowanym kryterium, równie nieprzystosowawczym. Wszystko to może znacznie przyczynić się do rozwinięcia poczucia niezadowolenia z doświadczenia ojcostwa / macierzyństwa.

Podsumowując

Jakość rodzinnego "programu edukacyjnego" (co i jak się go uczy) jest decydującym czynnikiem w rozwoju dziecka, ponieważ, biorąc pod uwagę jego ukrytą i stosunkowo nieświadomą lub pośrednią naturę, zestaw wartości, norm, umiejętności i uczenia się jest przekazywany w automatycznie i mimowolnie w większości przypadków. Jest to wygodne, więc refleksja nad tym, jakie wartości i wskazówki edukacyjne są przekazywane , oceniając jego adekwatność z bardziej świadomej i racjonalnej perspektywy.

Ze względu na transcendencję roli rodziny w integralnym rozwoju dziecka, wydaje się zasadne, aby rdzeń rodzicielski przejął odpowiedzialność wynikającą z decyzji o ojcostwie / macierzyństwie.Jak już zostało udowodnione, rodzice i przyszli rodzice mogą doświadczyć wielu zmian, zarówno osobistych, jak i społecznych. Dlatego zarówno emocjonalna stabilność każdego z małżonków osobno, jak i stabilność samego rodzicielskiego jądra oraz poziom porozumienia między obojgiem rodziców w sprawie wytycznych edukacyjnych, które mają być przekazane, są aspektami, które należy rozważyć w sposób rozległy i głęboki przed dokonaniem ustalenia. aby rozpocząć wykonywanie ojcostwa.

Bibliografia:

• Aguilar, M. C. (2001): Edukacja rodzinna. Wyzwanie czy potrzeba ...? Madryt: Dykinson.
• Carrobles, J. A. i Pérez Pareja, J. (1999): Szkoła rodziców. Madryt: Piramida.
• López-Barajas, E. (red.) (1997): Rodzina w trzecim tysiącleciu. Madryt: UNED.

Jak zamówić test na ojcostwo? (Marzec 2024).